Thinking Out Loud

Would you really want to know - - of the faux velvet sheets of a cheap motel room waiting to be burned? Were with them discarded a solitary night of intense passion or the mere warmth of a cold winter night? Would you really want to know - - of the agony of the silence of the lost words of a lost play lying in wait for its author? Were with them unsaid vain verses and solitary stanzas or mere hopes and lavish dreams? Would you really want to know - - of the golden effigy lighting up the starless night crackling with an eerie glow? Were with it burned the lies in the heart of men without a trace, never to be spoken of? Would you really want to know - - of the early morning dreams, of the desolate beach house watching its last silvery moonlight? Would with it crumble, the laughter and sorrows as the warm amber rays of a brand new day dissolve into the quiet ocean? Sometimes it's best to leave them alone - those who leave questio...

சில நேரங்களில் எனை மறந்த மனிதரின் முகம் கடந்த உணர்வுகளின் பின் தொடர்ந்த வாழ்வின் ஓர் அத்தியாயம் முடிவுறுகிறது இயற்கை மேல் காதல் கொண்ட இதயம் சுக்கு நூறாக, வெடித்த நிமிடங்களில் எல்லாம் மறைந்த வாழ்வின் ஓர் அத்தியாயம் முடிவுறுகிறது தூக்கத்தின் கனத்தில் கண்கள் மூடி எதுவுமில்லா எண்ணங்களை மொழிபெயர்த்து கண நேரத்தில் உணர்வுகளைக் கோர்க்கும் தருணத்தில் வாழ்வின் ஓர் அத்தியாயம் முடிவுறுகிறது கடந்த காலத்தை அசை போட்டு நிகழ்காலத்தில் மனிதத்தைக் களைந்து எதிர்காலத்தின் மீது அவநம்பிக்கை கொண்ட வாழ்வின் ஓர் அத்தியாயம் முடிவுறுகிறது

கடந்த கால அசரீரிகள் அழிந்து போன கால் தடங்கள் மறைந்து போன மனப் படிமங்கள் தீக்கிரையான கனவுகள் - நான் என் மழைக்குக் காத்திருக்கிறேன் வெறிச்சோடிய பார்வையில் விரிந்து செல்லும் சமவெளி விரக்தியில் ஓயாத வார்த்தைகளில் வருங்கால அச்சம் கொண்ட சாபங்களில் தொலைந்த வருடங்களை எண்ணி - நான் என் மழைக்குக் காத்திருக்கிறேன் மரங்கள் முணுமுணுக்கும் மாலைப்பொழுதில் அலைகள் ஓய்கின்றன ஆளில்லா கடற்கரைகளில் வானம் விடைபெற்று கண்ணீர் வடிக்கிறது இது என் மழை எனக்கே எனக்கான மழை என் காதல், என் நட்பு மழையின் தாளத்தில் மனம் லயிக்கிறது...

மறுபடியும் உயிர்த்தெழுந்து உணர்வுகளின் ஒரு பகுதியில், உறவுகளுடன் ஒரு உரையாடல் கொண்ட கண நேரத்தில் காலன் தவறை உணர பலியான கனவு உண்மை தெளிய, எதுவும் அன்றி பொய்யாக விழிப்பின் விளிம்பில் ஒரு உரையாடல் எவரிடமோ என்பதல்லாமல், பயணங்கள் தெளிவற்று வெளிச்சத்தில் நிலையற்று, இருட்டின் தேடலில் மறந்து போன, மறைக்க நினைத்த வாழ்வின் முடிவில் மரணம்…

காலத்தின் படிகளில் பின்னோக்கிச் சென்று உற்று நோக்கி, உண்மையான உருவத்தை ஒரு கேள்வி கேட்க கண் விழித்து கனவுகளைத் தொலைத்து தொடங்கும் ஓர் ஆன்மீகப் பயணம் நிகழ்கால என்னை, கடந்த கால நான் எதிர் கொண்டு, பேசத் தயங்கி, உள்ளம் நடுங்க, கேட்ட ஒரே கேள்விக்கு விடை என்ன? "எங்கே என்னைத் தொலைத்தாய்?" விடை தேடி மீண்டும் தொடங்கும் ஆத்மார்த்த யாத்திரை கட்டுங்கடங்காத காலம் எட்டுத்திக்கிலும் எண்ணம் தட்டுத்தடுமாறி தொடங்கிய வாழ்வின் முடிவில் பயணம் எவனோ ஆகும் முயற்சியில் முதல் தோல்வி இவனோ எனும் கேள்விக்கு விடை தேடி அவனும் அப்படித்தான் எனும் சமூக விதிக்குட்பட்டு வரையறை தாண்டியவர் கண்டு பெருமூச்சு விட்டு இதுதான் எனும் தொடக்கத்தில் முடிவுறும் பயணம்

கண் முன்னே கொடூரங்கள் அன்றாட வாழ்வில் அத்தியாயமாகி இயலாமை எனும் அரணின் பின் மறைந்து இரக்கம் ஒரு சொல்லாக நீதி ஒரு துணுக்காக மனிதம் ஒரு புறம்; மனிதன் மற்றொரு புறம் காலத்தின் போக்கில் வாழ்வைக் கழித்து அநீதி கண்டு பொங்கி எழுவது அநீதி என்று நீதி அளக்கும் தராசில் ஒரு புறம் கனம்; மறுபுறம் கனக்கும் மனம் எப்போதாவது என ஒரு சொல் சாபத்துடன் வாழ்வில் முற்றுப்புள்ளி அற்று தொடரும் பல சாபங்கள் இயலாமைதான் வாழ்க்கையோ?

I awake and contemplate a lone bird singing a tuneless song over a cup of tasteless coffee as the death of dew drops announce an unwelcome morning. A connection becomes lost in the vastness as I search in vain; compelling dreams of constant darkness. I want to forget the night full of cold kisses from warm lips; the smooth satin covers your figure and I shiver. Caring, loving eyes full of hatred as your frozen smile has torn me to shreds as each piece of my broken heart reflect our wonderful, not-so-wonderful life together. I die every moment, thinking of you the ghost of a future life I wake up to die again your love was poison, so was it remedy I abide by the laws of this land of disbanded memories as I am free to be chained, trapped in a maze, in labyrinths, in caverns and I find the lost souls that roam the hills and fall madly in love where the spiritual lust is pure as the driven snow. Lost but never finding a solution nor do I want to as my search ends where my life begins and I...

Poets croon, lovers swoon As the moon rises The sky deep red, like the wine Over many fine hours spent Among wails, broken-hearted tales For sale, dime a dozen Regrets, heartfelt greetings Met with cold eyes Set on destruction of the soul In whole, an empty shell Dwell on your fear, as you hear Mere words that torture As the life you borrowed A boon that will soon disappear Disown this life As others judge in disdain Ease the pain, of living A dying flame flickers Hope In a dark world of stark truths and spectacular lies World weary men, slaves born To the corporate throne, mourn As they watch a new dawn, alone The horizon darkens Awaiting the storm Torn between death and depression Turn your back to hacked limbs and severed lives As the pack of wolves descend Dissolving redemption, evolving mankind Blind according to the maligned doctrine Gaze at the stars and cry over the endless sky In smoke filled bars Behind closed doors As Religious Wars of Commercial Gods rage on The world as it...

Explosions and cries Cries of fear Fear in the eyes… staring Staring into the unknown Unknown of a safe place Place I use to call home… no more No more war War of the men Men become ghosts… forgotten Forgotten life Life without peace Peace lost forever… terror Terror in the lives Lives that were sacrificed Sacrificed to evil… greed Greed maketh the man Man bound by illusions Illusions created by ideals… dogma Dogma blankets reasoning Reasoning for preservation Preservation of one's existence One's existence, other's destruction Destruction of trust Trust that is fake Fake tears shed Shed your humanity Humanity unidentifiable Unidentifiable truths Truths traded for lies Lies here the soul Soul in suffering Suffering for humans Humans caught in explosions…

நண்பர் செந்தீபன் எழுதிய உரையாடலுக்கு ஒரு பின்னூட்டம்... தொலைந்தது எதுவோ தொலைத்தவர் எவ்வழியோ வாழ்க்கையை தொலைக்க முயன்று தொலைந்த நிழல் தோற்றம் உன் மெய் தொலைய உண்மை தொடக்கம் நீ தொலைந்த தோற்றம் தேடி தொடர்ச்சி, தோல்வி அல்ல தொடரும் பயணமே முடிவு

மனிதனைத் தேடி ஒரு பயணம் அவன் முகமறியாது முகவரி தெரியாது அவன் யார் என யாரும் கேட்டால் பதில் சொல்ல முடியாது... ஒரு முறை கண்ட சுவடு மனதில் குழம்பிய பிம்பமாய் மனிதன் யார்? மாசற்ற மனதுடன் இருப்பானா? மறுபடியும் அவனைக் காண்பேனா? வாழ்க்கைப் பயணத்தில் வழிப்போக்கன் குறுக்கிட்டு மனிதன் முகமூடி அணிந்திருப்பான் என்றான் எதற்காக என்ற கேள்விக்கு விடையில்லை ஒரு வேளை, மனிதன் தன்னை மாற்றிக்கொண்டானோ மற்றவருடன் சேர்ந்து வாழ? தனிமை விரும்பாதவன் தனித்துவம் இழந்துவிட்டான்...

Tender love is lost only the existence of lust the animal awakens to the sounds of nature I repeat the mantra of lust as I cleanse myself - of pure love - of tenderness The fairytales of purity hidden in the lecherous utopia the longing for you stokes the carnal fire as the soul freezes within The fire, the fire in which I lose my will; the fire in which I lose my innocence The lightning struck this lovelorn fool this brutal truth I understood naivety is the first stage of love My heart; the stone that should have been sculpted by the tools of time does not exist scorched remains left behind... A note: this was my first attempt at writing, something. I would like to write a book but I always feel inexperienced or find it really difficult especially when iCynic (version 30.0) lurks in the background, smirking. Dedication and fervour and most of all time is needed. I will strive for the best and your comments would be most welcome.